Verhuisd!

Ja hoor, eindelijk dan echt gesetteld. Woensdag 22 juni hebben we de sleutel gehad en vrijdag 24 juni zijn we verhuisd. Het is gelukkig allemaal prima en erg vlot gegaan, maar ik ben wel heel blij dat het verhuizen er nu op zit. Ondanks de hulp die je krijgt is het niet echt een ontspannen bezigheid met 3 kleine kinderen…
Het huis is heerlijk! We voelen ons er echt ontzettend thuis! De tuin is niet zo groot in vergelijking met andere huizen hier, maar er zit een grote patio aan, waar de kids heerlijk kunnen spelen. We hebben ook de patioset over kunnen nemen van de vorige bewoners en daar zijn we ontzettend blij mee. Sinds we hier wonen eten we altijd lekker buiten.

We hebben nu een nieuw telefoonnummer.
Je kan ook dit nummer voor 2 cent per minuut bellen met teledump. Je belt dan eerst 0900 1230202 en daarna ons vaste nummer:
+673 3223152

We hebben van hun ook de Amah (Bing) overgenomen en daar zijn we heel blij mee. Ze werkt hard en is erg lief voor de kinderen. Bas en Evi raken ook steeds meer aan haar gewend. Het luxe leven is nu echt begonnen. Vanmorgen toen ik wakker werd, stond ze de auto’s al te wassen onder de carport. Ik heb me nog maar een keer omgedraaid en ben nog even gaan slapen… Later vroeg ze me of we toch niet wakker geworden waren van het auto wassen....Ze stelde nog voor om het nog wat vroeger te doen, zodat we nog wat dieper in slaap zijn en er misschien minder snel wakker van worden. ;-)
Ik ben deze week ook met haar naar de markt geweest. Zij vertelt me precies wat ik wel en niet moet kopen en zij krijgt ook betere prijzen.
Bij Rob op zijn werk gaat het allemaal goed en hij heeft het er erg naar zijn zin. Hij denkt er over om volgend jaar twee weken op, twee weken af te gaan werken.
Ieder weekend voelt hier als vakantie. We gaan regelmatig een weekend weg en ’s avonds is het heerlijk om nog even naar het strand te gaan. Dat is hier maar een paar honderd meter vandaan. De zee wordt hier maar heel geleidelijk dieper, dus je kunt er een heel stuk in en dan sta je nog maar tot je knieën in het water. De kids vinden het ook super. Er zitten heel veel van die kleine krabbetjes en daar rennen ze lekker achterna. Insmeren met zand en daarna weer afspoelen in de zee en voetballen met papa natuurlijk.
De kids gaan nog 2 weken naar school en dan hebben ze vakantie. We vertrekken 14 juli naar Kota Kinabalu voor 9 dagen. Kota Kinabalu ligt in Maleisië. Het is maar 45 minuten vliegen. We zouden er ook met de auto naar toe kunnen, maar dat kost erg veel tijd, omdat je drie keer de grens over moet en dat kan hier een erg tijdrovend verhaal zijn.
We komen 22 juli weer thuis. We zouden dan nog twee weken thuis zijn en dan doorvliegen naar Nederland. Nu bleek alleen dat bijna de gehele Nederlandse gemeenschap weg is hier en het kamp is dus uitgestorven. Rob moet ook dat weekend van die twee weken werken, dus ik had eigenlijk spijt dat ik niet eerder naar Nederland zou gaan. Om een lang verhaal kort te houden, ik hem mijn tickets omgeboekt en kom nu met de kinderen 25 juli al naar Nederland. Omdat het een hele onderneming is om met drie kleine kinderen alleen de halve wereld rond te vliegen komt Rien mij gewoon halen…. ;-))
Je hebt verwend en verwend en ik ben dus enorm VERWEND door mijn schoonpapa. Rob was in Nederland al erg blij als Rien hem in Rotterdam of Dordrecht kwam halen als de treinen weer eens uitvielen, maar ik word gewoon in Brunei opgehaald… Echt super!!! Nu ben ik dus 5 weken met de kids in Nederland en Rob komt er 10 dagen later achteraan.
Ik heb er enorm veel zin in om in Nederland te zijn. Familie, vrienden, Pino, AH, HEMA, sauna, stad, Efteling, kinderboerderij, dierentuin en als het kan ook nog een paar dagen werken.
Het werk is wel een van de dingen die ik hier erg mis. Het is een heerlijk land, geweldig weer, een luxe met de amah, maar fulltime moeder, 24 uur per dag, 7 dagen in de week is nog steeds iets waar ik soms aan moet wennen. De kids zijn erg makkelijk en meestal ook erg gezellig, maar af en toe gewoon even Suus zijn is wel iets wat ik mis. Vanaf september gaan Bas en Evi iedere dag van 7.45 uur tot 11.30 uur naar school, dus dan heb ik wat meer vrije tijd. Stan krijgt tegen die tijd ook meer vast voedsel, dus dan kan ik in de ochtend wat voor mezelf gaan doen. Ik denk dan aan Engelse lessen, zwemmen, tennissen, paardrijden en misschien nog wel iets opzetten van zorg na de bevalling.
Ik hoor hier van moeders op het kamp dat de zorg tijdens de zwangerschap erg goed geregeld is, maar als je eenmaal bevallen bent is er geen controle of begeleiding meer. Ook niet bij het geven van borstvoeding. Hier zijn dus echt wel mogelijkheden in!
In oktober gaan we nog een lang weekend naar Singapore. Ons mam is dan op de terugweg van een bezoek aan onze Rob in Australië en heeft dan een stop over in Singapore van 4 dagen, dus zien we elkaar daar. Erg leuk dat dit zo kan!